Автор: Пользователь скрыл имя, 10 Октября 2011 в 14:42, реферат
Біздің жыл санауымыздан үш мың жыл бүрын ежелгі Үнді жерінде қауымдық қоғам ыдырап, оның орнына қүлдық қоғам қалыптаса бастады. Осыған орай ежелгі үнді қоғамы 4 варнаға бөлінді. Олар: брахмандар (абыздар), кшатрийлер (әскербасылар) жэне шудралар (қүлдар). Әр варна түйықталған әлеуметтік топ болды да, әрқайсысы қоғамда өзіне тэн орын алды және өздеріне ғана тэн дәстүрлі мамандықтары болды.
Локаяттар
өмірдің мэні бақытта, ал бақыттың өзі-ляззат
деп түсінген. Олардың түсінігінше, ляззат
пен қасірет байланысты, бірақ, қасірет
буддизмдегі сияқты өмірдің мәні емес,
оны толығымен жою мүмкін емес, оны азайту,
жеңілдету өз қолымызда. Табиғатты элеуметтік
қүбылыстарды танып білуде ақыл-ойдан,
сырт күш туралы ілімдерден, беделдіктен
пайда жоқ, білімді тек сезім мүшелері
арқылы ала аламыз. Кейінірек келе, локаяттар
сушикши (нэзік) жэне дхурта (тү_рпайы,
дөрекі) деп аталатын екі салаға бөлінеді.
І
Кіріспе
ІІ
Негізгі бөлімі
А) Жайнизм
Ә) Буддизм
Б)
Локоята
ІІІ
Қорытынды
IV
Пайдаланған әдебиеттер
Пайдаланған
әдебиеттер