Автор: Пользователь скрыл имя, 22 Апреля 2012 в 15:54, реферат
Наука, изучающая профессиональную специфику морали, называется профессиональной этикой. Профессия предоставляет право журналисту и, более того, вменяет ему в обязанность вершить от имени общества публичный моральный суд над явлениями, привлекающими общественный интерес. Сам процесс журналистского труда, а главное, его результат, так или иначе, затрагивают интересы многих.
Введение 3
Международные нормы журналистской этики 4
Принципы журналистской этики, принятые на основе международных норм 7
Журналистская этика в Беларуси 10
Список использованных источников 13
Практическая часть 14
Автор публикации: Дарья ЕГОРЧЕНКО
Дата публикации: 01.11.2008
Головой об лед
Редко меня раздражают афиши, даже, я бы сказала, почти никогда. Но боже, как я мечтаю о том, чтобы в пятницу в Минске провалилось ледовое шоу «Золотой лед Страдивари»... Нет, лично к фигуристу Евгению Плющенко я не испытываю отрицательных эмоций: некогда хороший спортсмен, вечный соперник Ягудина. Сегодня, по словам тренера Мишина, Евгению стало трудно концентрироваться на тренировках, он зачем–то сосредоточен на сложных судебных процессах своей новой пассии Рудковской. А Яна периодически выступает против бывшего супруга Батурина, против наркотиков, «против меда» и — за детей. Вероятно, Евгению в такой непростой юридической ситуации нужны немалые деньги на адвокатов, поэтому билеты на минское ледовое шоу (кстати, до сих пор имеются в кассе в достаточном количестве) стоят от 70 до 210 тысяч рублей.
Скажите, что нового я увижу в знакомом зале Дворца спорта во время шоу «Золотой лед Страдивари»? В последние годы субботний эфир телевидения заполонен «фигуристами» разных калибров с полудня до поздней ночи. Из–за этих, с позволения сказать, шоу я не могу посмотреть хорошие публицистические программы, благодаря ледовым побоищам хорошие передачи и фильмы стали отодвигать далеко за полночь. Например, в последнюю субботу фильм, посвященный юбилею Марка Захарова, я вынуждена была посмотреть только в полтретьего ночи — до этого времени Ягудин сменялся Навкой, Навка — Башаровым, Рудковская — Биланом, ну сколько можно? Оказывается, можно. Организаторы минского шоу во Дворце спорта мне предлагают достать из кармана 100 долларов и пойти в пятницу еще раз полюбоваться на Плющенко и его нового друга Мартона. Кто он такой, вообще, этот Мартон, «гениальный венгерский скрипач и композитор», если по райдеру себе в гримерку требует перед концертом бутылку сухого вина и бутылку коньяка «Хеннеси»? Насколько я понимаю, кроме скрипки, Мартон готов принять на грудь литр алкоголя, и как он собирается музицировать после этого? Правда, в райдере еще указано, что охрану Мартона должны обеспечивать два телохранителя. Бодигарды, очевидно, будут поддерживать ценного скрипача на льду, если что, и смычок «пристреляют».
Очевидно, организаторы ледового шоу догадывались, что поклонников Плющенко и Мартона в Минске не так уж и много, во всяком случае, зрителей во Дворец спорта они собирали оригинальными пиар–усилиями. Скажем, на сайте «Одноклассники» у меня «в гостях» побывал Евгений Плющенко, когда я нанесла ему ответный визит, уткнулась носом в минскую афишу: здрасьте–пожалуйста, приходите на наш золотой лед. Хулиганство: уже размещают рекламу на таком святом сайте, как «Одноклассники»... Тогда я достала самый жирный розовый фломастер из своей готовальни и на афишной тумбе, рядом с офисом, на плакате, где красуются Мартон и Плющенко, написала крупными буквами: «Где Билан?!! Куда дели Диму?..»
Еще планирую приобрести костюм гладиатора, как у Рассела Кроу, гасту — копье и сегодня вечером в таком виде выскочить на «золотой лед». Когда Мартон и его телохранители будут мною повержены, я сниму шлем, медленно и картинно осмотрю трибуны, зрителей, а потом истошно так закричу: «Ну что? Вы этого хотели, да?!.»
Пожалуй, лучше мне все–таки не ходить на ледовые шоу.
Автор публикации: Виктория ПОПОВА
Дата публикации: 24.10.2008
«Прессболл»
2010-09-23 00:34:43
Рубрика : Разное / Актуальное
Еще в первом круге чемпионата встреча "Динамо" и БАТЭ была той дуэлью, где соперничали два претендента на золотые медали. Нынче все круто поменялось. "Бело-голубые" бездарно, а иначе не скажешь, провели трансферную политику. А когда они это делали хорошо? Лучших футболистов продали, а им на замену приобрели тоже неплохих, но явно отстающих от основного состава. Из-за этих и ряда других причин минчане растеряли воз очков. И к перенесенному поединку с БАТЭ, как принято говорить в болельщицких кругах, пришли налегке.
Уверен, что после динамовской осечки в Солигорске, где подопечные Гольмака "сгорели" 0:3 мало кто сомневался победе БАТЭ в состоявшемся матче. Честно сказать, я и сам так думал. Но вот зараза этот футбол! В который раз он подтвердил свою непредсказуемость. По первым минутам поединка трудно было сказать, какая из команд владеет инициативой. Соперники, что характерно для подобных встреч, присматривались друг к другу. Никто как бешенный в атаку не бросался. Игра пошла кость в кость ближе ко второй трети первого тайма. Минуте на 33-й передачу Брессана от левой бровки за "ленточку" переправил Концевой. Главный рефери матча взятие ворот не засчитал, за что был освистан борисовскими болельщиками. Судейство в этом матче – песня особая. Местная публика в 4000 глоток на всю Беларусь заявила о нетрадиционной сексуальной ориентации Виталия Севостьяника. Тому стало немного стыдно. А посему подоспевшее нарушение правил в динамовской штрафной он с превеликим удовольствием обратил в одиннадцатиметровый удар. Брессан был точен – 1:0. Гости ответили мячом в раздевалку. На добивании был силен Чухлей. В послеголевом экстазе Андрей полетел к своему фан-сектору, где чуть было не перелез через ограждение.
Второй тайм начался с пенальти в ворота БАТЭ. Капитан минчан проиграл дуэль опытному Сергею Веремко, как тот Милевский в Киеве. Но на 50-й минуте исправился. Стандарт, исполненный Дмитрием Рекишем, Станислав подрезал головой – 1:2. Секундная стрелка не сделала и двух оборотов, как команды снова были вынуждены идти в сторону центрального круга. На этот раз отличился Лукас. Такой поворот сюжета вдохновил "бело-голубых", и они не стали выпускать журавля из своих рук. Динамовцы не зажимались на своей половине, а наоборот, активно прессинговали соперника. Борисовская публика не хотела мириться с результатам, рьяно продолжая скандировать: БАТЭ, БАТЭ… Подопечных Гончаренко это заставляло идти вперед, но там ничего не рождалось. Чем ближе было к финальному свистку, тем больше угасали амбиции хозяев. Но забить гол престижа они хотели до последнего. И это у них таки получилось сделать в добавленное время. Но судья из Гродно второй раз за матч взятие ворот не засчитал.
Динамовцы победили красиво, а главное – заслуженно. Рвения и старания у футболистов в белом было хоть отбавляй. После финального свистка многие из них жали руку Виктора Михайловича. Борисовчане ту же процедуру проделали с конечностью Гольмака. Все было как-то очень искренне и доброжелательно. Было видно, что на поле играли если не друзья в жизни, то уж точно товарищи, мужики, которые уважают друг друга. И этот матч мог стать самым ярким в нашем чемпионате, если бы не "отличился"фан-сектор "Динамо".
Если раньше приходилось употреблять слова "выродок", "ублюдок" только к некоторым представителям "бело-голубых" ультрас, то теперь я этими жесткими, но еще литературными словами, клеймлю всех фанатов минского "Динамо", кричавших "14/88" и ломавших кресла. В общем-то, и раньше я их под одну гребенку собирал. Только не позволял себе написать это. Потому что выродки после очередной своей фашистской акции (например, баннер растянутый ими Рудольфу Гессу) говорили примерно следующее: это кто-то левый попал на наш сектор и устроил провокацию, сами мы чистые и пушистые… Только в этот раз фашиствующая мразь стрелки от себя не отведет. На сегодняшнем матче гостевой сектор разделился на две части и устроил перекличку: один, четыре – восемь, восемь; один, четыре – восемь, восемь… Какой смысл в себе несут сочетание цифр 14/88 говорить не стоит. Интернет есть у всех. Надо вам будет – найдете расшифровку. Только на этом погань не остановилась. Помните, год назад они плакали, что в городе над Березиной им кресла поснимали и оставили голый бетон? Сегодня кресла были. Борисовчане понадеялись на благоразумие приезжей публики. А зря. После матча некоторые сидения были поломаны, вырваны с корнем… Неужели и после этого Юрию Чижу будет слабо пойти на крайние меры? Как раз следующий тур фанаты минского "Динамо" бойкотируют, трибуны на их секторе будут пустыми. Хорошо бы, чтобы это было навсегда.
Руслан ИГНАТОВИЧ
«Звязда»
Вось які выпадак адбыўся ў Гомелі з адным мужчынам. Вярнуўшыся аднекуль з заробкаў з добрай сумай грошай, ён адразу ж "замачыў" сваю ўдачу з сябрамі. Ды так, што калі ноччу ехаў дадому ў тралейбусе, заснуў там і, як кажуць, зрабіў два кругі па восьмым маршруце. Вадзіцелю патрэбна было ўжо гнаць транспарт у парк, ды што рабіць з чалавекам, сумка якога прыадкрыта і, здаецца, там відаць грошы? Не пакідаць жа яго ў тралейбусе і не папрасіць пакінуць яго: на вуліцы дзе-небудзь мужыка могуць абрабаваць, бо вельмі ж ужо ён п’яны.
Таму вадзіцель прыняў рашэнне патэлефанаваць у медвыцвярэзнік. Да прыпынку "Завод вымяральных прыбораў" пад’ехалі міліцыянеры і даставілі таго чалавека куды належыць. Калі там афармлялі адпаведныя паперы, у яго сумцы было выяўлена каля 800 долараў, іншыя рэчы. І вось раніца. Працверажэнне. Разлік за "гасцініцу". Выпіска дадому. У мужыка памяць нехта нібы адбіў: нічога ў галаве не зачапілася, як апынуўся тут. Акрамя аднаго: у яго былі грошы. Дзе яны, дзе? Праз 10—15 хвілін ён папрасіў аркуш паперы...
У гэту ўстанову, што знаходзіцца на вуліцы Інтэрнацыянальнай у Гомелі, я прыйшоў у панядзелак а семнаццатай гадзіны. І ўжо адразу адчуў рытм яго работы. Дзяжурны, яго памочнік, урач-нарколаг выслухоўвалі аднаго дзядулю, які, як мне падалося, гаварыў аб нечым усхвалявана. Па ім было відаць, што ён абсалютна цвярозы. Але вось пытанне: што цвярозаму грамадзяніну рабіць у выцвярэзніку? Таму, грэшная справа, мне падумалася: "замялі" чалавека ні пра што, ні за што. Напэўна, для статыстыкі, як гаварыў мне па тэлефоне адзін мужык, які, аднак, адмовіўся назваць сваё прозвішча і які сцвярджаў, што там, у выцвярэзніку, у п’янага вышкрабаюць усе грошы з кішэняў, і назаўтра ты ўжо нічога нікому не дакажаш. Вось, напрыклад, быў такі выпадак...
Да таго дзядзька і мужыка мы яшчэ вернемся, а зараз пагутарым з намеснікам начальніка выцвярэзніка Віктарам Антонавым. За восем месяцаў, гаворыць ён, сюды было дастаўлена 5794 чалавекі, а ў палаты змешчаны 4381 чалавек. Сярод іх (такая вось градацыя існуе) 4185 мужчын, 196 жанчын, 31 пенсіянер і 2 падлеткі.
— Атрымліваецца, што за гэты час 1413 чалавек вашы работнікі і супрацоўнікі патрульна-паставой службы даставілі ў выцвярэзнік без дастаткова абгрунтаваных прычын?
— Гэта зусім не так, — адказаў Віктар Юр’евіч. — Згодна з інструкцыяй у выцвярэзнік дастаўляюцца ўсе, хто знаходзіцца ў грамадскіх месцах у нецвярозым стане, і гэта зневажае чалавечую годнасць, а паводзіны выпівохі могуць прынесці шкоду як яму самому, так і іншым людзям. А там ужо слова за ўрачом-нарколагам, што з кім рабіць.
У выніку аказалася, што ў лёгкай ступені алкагольнага ап’янення было 1224 чалавекі і іх адпусцілі. Тое ж самае было зроблена з тымі, хто быў фізічна нездаровы, цяжарнымі жанчынамі, хто меў такія захворванні, як кароста і туберкулёз. 66 чалавек, якія былі ў моцнай ступені ап’янення, мы пера-
далі брыгадам хуткай медыцынскай дапамогі. Патлумачу пры гэтым, што ў выцвярэзнік змяшчаюцца толькі асобы, якія знаходзяцца ў сярэдняй ступені ап’янення, і што рашаючае слова тут за ўрачом-нарколагам, якому ніхто нічога ўказаць не можа.
Парадак потым тут такі. Мужыкоў распранаюць, прабачце, да ніжняй бялізны і адпраўляюць у палаты. Спаць, адпачываць, адыходзіць ад ачмурэння. Жанчын — таксама ў асобную палату, але без распранання. Адначасова ў палатах могуць знаходзіцца 24 чалавекі, і за тым, што робіцца там, сочаць дзяжурны па палатах і ўрач праз спецыяльныя акенцы. Акрамя таго, праз сістэму відэанагляду інфармацыя з палат перадаецца на спецыяльны экран, што ўстаноўлены на рабочым месцы дзяжурнага па выцвярэзніку. У выніку атрымліваецца, што за ўсім тым, што адбываецца тут і каля ўваходу ў будынак, устаноўлены жорсткі кантроль, і гэта нярэдка пагашае канфлікты, якія спрабуюць распачаць наведвальнікі выцвярэзніка.
Напрыклад, адзін настаўнік прад’явіў прэтэнзію такога кшталту і дайшоў з ёй нават да пракуратуры: яго ва ўказанай установе адлупцавалі. Вось доказы пабояў, зафіксаваныя належным чынам. Прыміце меры, разбярыцеся, якое там самавольства... Педагог супакоіўся толькі тады, калі яму паказалі відэазапіс, і там добра было відаць, як ён бразнуўся вобзем (а дакладней, аб асфальт) перад цэнтральным уваходам у выцвярэзнік.
А вось з адной кабетай-урачом адбылася зацягнутая гісторыя. Гэта жанчына прызвычаілася хадзіць па барах ды рэстаранах і, падвыпіўшы, "забывала" разлічвацца за паслугі, а то і зусім адмаўлялася рабіць гэта, за што трапляла ў райаддзелы міліцыі. А аднойчы яе даставілі ў выцвярэзнік, дык яна ўчыніла там такі скандал, што аб ім супрацоўнікі яго і зараз памятаюць. Праз некаторы час зноў тое ж самае. А потым яшчэ і яшчэ. Згодна з Кодэксам аб адміністрацыйных правапарушэннях матэрыялы на яе былі перададзены ў судовыя органы, дык яна пачала зневажаць суддзю і ў выніку была аштрафавана на 50 базавых велічынь.
— Я ведаю, што вашымі паслугамі "карыстаўся" і намеснік генеральнага дырэктара аднаго з прадпрыемстваў Гомеля. А як ён паводзіў сябе?
— Ні ў яго, ні ў нас прэтэнзій адзін да аднаго не было. Дарэчы, гэтай пасады ён пазбаўлены, — адказаў Віктар Юр’евіч.
— Шмат гадоў таму я рабіў рэпартаж з вашай установы. Было гэта яшчэ ў савецкія часы, і памятаю, што асобныя наведвальнікі яе ў выніку перабору спіртнога пакутавалі маніяй вялікасці і называліся напалеонамі, кашпіроўскімі, брэжневымі, унукамі Будзённага і Машэрава. У памяці застаўся і ложак, на якім утаймоўвалі так званых "буйных". Як з гэтым цяпер?
— Першых апошнім часам заўважана не было. Больш за ўсё выпівохі называюць сябе беспрацоўнымі, і такіх з пачатку года 93,7 працэнта ад агульнай колькасці дастаўленых. Хто-ніхто з нашых кліентаў спрабуе "пракаціцца" на сваіх знаёмых ці сябрах, называючы іх прозвішчы. У першым выпадку ўстанавіць праўдзівасць слоў апытаных немагчыма, бо няма абноўленых даных аб іх занятку, а ў другім "халява" не праходзіць, бо мы для высвятлення асобы задзейнічаем такія службы, як адраснае бюро і камп’ютарызаваную сістэму "база—пашпарт". Дарэчы, такім чынам, апроч усяго, мы затрымалі 11 чалавек, якія ўчынілі злачынствы і знаходзіліся ў вышуку. Быў выяўлены таксама і адзін наркаман. Усіх іх мы перадалі адпаведным праваахоўным органам.
— А як наконт "буйных", якія лаюцца, грукаюць у дзверы, не даюць спаць іншым?
Віктар Юр’евіч павёў мяне ў асобную палату, дзе ўстаноўлена так званае крэсла сцяснення. Дзейнічае яно такім чынам, што на ім цяжка нават паварушыцца. Штрафніка трымаюць тут не больш за гадзіну (такое патрабаванне медыкаў), і калі пасля гэтага ён супакоіцца, яго пераводзяць у агульную палату. Калі ж не, то праз пэўны тэрмін зноў адпраўляюць туды.
Па калідоры накіроўваемся ў кабінет Антонава, сустрэўшы на сваім шляху дзяжурнага па палатах і ўрача-нарколага. Праз акенца яны назіралі за трыма мужыкамі, першымі кліентамі выцвярэзніка ў той дзень. Аказваецца, яны такую дозу спіртнога прынялі каля могілак аднаго з жылых масіваў горада, што заснулі там, і дзядуля, аб якім я вёў размову ў пачатку артыкула, спецыяльна прыйшоў у выцвярэзнік, каб іх забралі адтуль.
Колькі ж ім давядзецца заплаціць за паслугі выцвярэзніка?
Дзве з паловай базавыя велічыні. На сёння ні больш, ні менш. Сярэднясутачны "прыём" кліентаў — 18 чалавек. Такая вось статыстыка. Найбольшы ж "наплыў" іх сюды — у выхадныя дні, перадсвяточныя і святочныя. А таксама ў пятніцу, калі заканчваецца рабочы тыдзень, і ахвотнікі расслабіцца страчваюць пачуццё меры. Ну а калі яны атрымліваюць зарплату, дык аб чым тады гаварыць: запаўненне ўсіх 24 месцаў выцвярэзніка — стопрацэнтнае.
За гэты год на яго работнікаў было восем скаргаў наведвальнікаў: ім, маўляў, ставілі гузакі, іх абіралі і гэтак далей. Гэта проста немагчыма, тлумачыць Віктар Юр’евіч. Па-першае, падбор кадраў тут такі, што людзі сумленныя, і кожны чалавек даражыць сваёй работай. Па-другое, калі хто з іх, уявім сабе, і можа дапусціць думку аб негатыве, дык памятае: "відэавока" (відэасістэма, значыць) ніколі не дрэмле.
Праглядваю кнігу скаргаў і прапаноў. "Чаму майго сына забралі ў выцвярэзнік у дзень яго нараджэння", піша маці аднаго юнака. "Мяне зневажалі: самавольства, беспарадкі",— скардзіцца тая жанчына-ўрач, аб якой мы апавядалі вышэй. Тут жа і падзякі. Ад цёткі непаўналетняга пляменніка, якога работнікі медвыцвярэзніка не пакінулі ў халоднае надвор’е, ляжаць на зямлі. Ад пажылога чалавека, які ўдзячны за тое, што аб ім паклапаціліся менавіта ў выцвярэзніку, а не нейкія хуліганы-зладзеі на вуліцы, калі ён знаходзіўся ў бездапаможным стане. Ад таго мужыка, які ў думках ужо развітаўся са сваімі доларамі. Іх ён атрымаў, як кажуць у такіх выпадках, да цэнта. Таму бязмежна ўдзячны быў работнікам выцвярэзніка.