Плутархтың
пікірінше, Милет мектебінің негізін
салушы, гректің бірінші философы Фалестің
Анахарсис туралы пікірі өте жоғары болғанын
ескерсек, скифтік Анахарсистің көне заман
философиясы тарихында, мәдениетінде
еңбегі зор болған.
Ол Солон
өлгеннен кейін, өз туған еліне Скифияға қайта оралып, өзінің
алған білімін, тәлім-тәрбиесін, заң ережелерін
өз елінде қолдануға әрекет жасайды. Анахарсис
елді жаңа құрылыс орнатпақ болып, заң
жүйелерін өзгертуге ұмтылған. Геродоттың
түсіндіріуі бойынша, басқа халықтар сияқты
скифтер де өзге елдің салт-дәстүріне,
оның ішінде, әсіресе, элладалықтардың
ғұрпына сескене қараған. Сондықтан да,
Анахарсистің реформаторлық идеясы, озық
ойын іске аспай, туысы Савилийдің қанды
жебесінен қазаға ұшырайды. Соңғы демі
үзілерде ол: «Эллада жерінде ақылым мені
қорғап еді, ал өз еліме кеп, мен қызғаншақтықтың
құрбаны болдым» депті (Плутарх).
Грекиядағы
Анахарсиске қойылған мүсін бар.
Онда: «Басқа пәле тілден» деген
қанатты сөз қашап жазылған. Ұлы
бабамыздың кезінде гректің атақты
«жеті ғұламасының» тобына кіргенін ескерсек, оның философиялық
ойларының терең де салиқалылығын, аумақтылығын
зерттеу болашақтың ісі екендігіне көз
жеткіземіз.
ҚОРЫТЫНДЫ
Сонымен зерттеудің
нәтижесін екі түбегейлі мәселелер
төңірегінде түйіндеуге болады: көшпелілік
өркениетке арқа сүйеген қазақ философиясының
уақыт пен кеңістік арнасындағы білмдерін
топшылау және мәдениеттің типтік ерекшелктерін
анықтау.
Ұлы Даладан
авторлар көшіп-қонатын «ареап»
емес, оны игере білген адамдардың
асқан шеберлігі мен парасаттылығын,
киелі қажеттері мен адамгершілік мұраттарын тапты.
Әрбір халықтың өзіндік Отаны бар, әрбір
адам өз табиғатының аясында, өзінің ата-бабаларының
тәжірибесіне сүйене отырып өмір сүреді.
Бірде-бір мәдениет кеңістікке бекер келмеген.
Мәдени кеңістік әмбебапты сипатта болады,
өйткені ол уақыт және тарихпен қамтылып
тұр. Философия тарихын оқу дегеніміз
табиғи және тарихи құбылыстар мен оқиғалардың
өзара тоғысуын және олардың адам санасында
бейнеленуінің әмбебапты білімдерін (мифологиялық,
діни, көркем-өнерлік, теориялық, философиялық
тағы басқа) тұлғалық тұрғыдан тұтас қарастыру.
Бұл – мәдениет болмысын айқындауға апаратын
жол.
Әлемдегі көптеген
өркениеттердің арасынан қазақ философиясы
мен мәдениетін бөліп алудың да себебі
бар. Ғасырлардың талай қыр-сырларынан
өткен қазақ философиясының ертедегі грек мифологиясындағы
өзін-өзі жағып жіберіп, сол күлден қайта
тіріле беретін қасиеті бар қиял-ғажайып
құс – феникспен теңеуге болады.
Әлемде өркениеттің
ең ертедегісінің бірі Шумерден бастау
алатын, сақтар, кейін ғұндар арқылы
дүниенің жартысында ізін қалдырған, кейінірек
орта ғасырларда философия мен мәдениеттің
тамаша үлгілерін адамзат қорына қосқан
Кіндік Азия - әлем қайнарының бірі. Шын
мәнінде философия әмбебапты дүниетаным
және оның рухани тамырлары дүниежүзілік
сұхбат аймағынан нәр алады. Бұл тұрғыдан
алғанда Платон мен Аристотельді, Бэкон
мен Спинозаны, Кант пен Гегльді білу арқылы
біз әл-Фараби мен Абайды терең түсінеміз.
Қазіргі кезде
еліміздің рухани өміріндегі өзекті
мәселелердің бірі отандастарымыздың
философиялық мәдениетін өркендету болып табылады. Оған қоғамымыз
басынан кешіп отырған қайшылықтарды
әлемдік философия тарихының өзекті мәселелерін
танып, талдап, зерттеу арқылы шешіп құрылып
жатқан азаматтық қоғамның ерекшеліктерін
халыққа ашып көрсету арқылы қол жеткізуге
болады. ХХ ғасыр шығыс пен батыс философиясының
компаративистік тәсілделуі арқылы ұлттық
философияның ерекшеліктерін зерттеуге
мүмкіндік туды. Түркі тілдес философияның
ерекшеліктерін зертеуге мүмкіндік туды.
Түркі тілдес философияның қыр-сыры арқылы
туысқан елдердің рухани көкжиектеріне
назар салу міндеті тұр.
ҚОЛДАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР
ТІЗІМІ
1. Бейсенов Қ.Ж. Қазақ
топырағында қалыптасқан ғақмиятты
ой кешу үрдістері – А.: 1994
2. Алтаев Ж. Философия
және мәдениеттану: оқу құралы
– 2-ші басылымы – А.: 2001 –
272 б.
3. Назарбаев Н.Ә. Тарих толқынында – Алматы
4. Нұрпейіс К. «Ұлттық
рух» //Ақиқат, 2000, № 10, 3-9 б.
5. Қысқаша философия
тарихы – А.: 1999 – 272 б.
6. ХХІ ғ. Ұлттық философияның
көкжиегі көріне ме? //Ақиқат, 1998,
№11, 12-20 б.
7. Орынбеков М. Ежелгі
қазақтың дүниетанымы – А.: 1996, 168 б.
8. Өмірәлиев Қ. VІІІ
– XII ғ. Көне түрік әдеби
ескерткіштері – А.: 1985
9. Тұрғынбаев Ә.Х. Философия
тарихы – А.: 2001 – 378 б.
Әлем мәдениетінің тарихы
Философиялық ғылымының өзіне
тән ерекшеліктері
Октябрь 4, 2011 · Философия
Философиялық ғылымының өзіне
тән ерекшеліктері
1. Философия және оның қоғамдағы
рөлі
2. Философияның тарихи типтері
1. Тәуелсіз Қазақстанның ертеңгі
болашағына өз үлесін қосар
білікті маман, зерделі азамат
болып, ел тағдырын шешуге, қоғам
дамуының жауапкершілігін мойнына
алуға ұмтылған әрбір жас үшін философия
пәнін оқып-үйрену өте қажет.
Философияның басты ерекшелігі
– әлемді, бүкіл дүниені тұтас
қарастырады, оның ішкі байланысын,
жалпы даму заңдылықтарын зерттейді.
Яғни, ол – дүниетанымдық ғылыми
жүйе болып табылады.
Белгілі бір адамдардың дербес
қызметі ретінде философия ежелгі
шығыс елдерінде – Қытайда,
Индияда, т.б. елдерде, кейінірек
антика дәуірінде ежелгі Греция
топырағында қалыптаса бастаған.
Бірақ, оның түпкі туындайтын
түбірі адамдардың әлемдегі айрықша
болмысында, дүниеге өзіндік қатынасында
жатуы тиіс. Ол қатынас жануарлардың өзін
қоршаған табиғи ортаға қатынасынан мүлдем
өзгеше. Жануарлар табиғи дамудың төл
туындысы, белгілі бір географиялық ортамен
тікелей үйлескен, олар өздерін табиғаттан
бөліп, оған бір бөгде күштей сырт қатынас
жасай алмайды. Сондықтан олар үшін табиғатты
игеру, оны түсіну, ішкі сырына қанығу
мәселесі тұрған жоқ.
Адамдар болса, ортаға тікелей
бейімделудің нәтижесінде емес,
сол ортаны игеру қызметі нәтижесінде,
оған дәнекерлі, құрал-саймандар арқылы,
өзара қоғамдасу арқылы қатынасады. Бұл
процесс өзі атқаратын іс-әрекеттерді
де, оның өзгеретін объектісін де және
ақырында өзінің кім екенін де белгілі
дәрежеде көре білуді, түсіне білуді де
қажет етеді.
Осыған орай адам табиғатқа,
жалпы әлемге солардың тек бір бөлшегі
ғана емес, олардан біршама бөгделенген,
оқшауланған сырт күштей қатынас жасай
алады. Сол арқылы ол өзін де өзгертіп,
өзінің мүмкіндіктерін ортаның мүмкіндіктерімен
ұштастырады, өзіне де сырт көзбен қарай
алады. Бұл, әрине, адамдардың тарихында
өзгере беретін жағдай.
Дүниетаным, дүниеге көзқарас
дегеніміз – айнала қоршаған
орта, бүкіл әлем, тұтас дүние
туралы, ондағы адамның орны, тіршіліктің
мән-мағынасы туралы көзқарастардың,
пікірлер мен түсініктердің
жүйеленген жиынтығы.
Дүниеге көзқарас адам қоғамымен
бірге пайда болған қоғамдық
тарихи құбылыс. Оның шығуының
қайнар көзі – өмірдің өзі,
адамның тіршілік болмысы.
Дүниеге көзқарастың негізгі
ұғымдары – «дүние» және «адам».
Олар ажырамас бірлікте. Яғни,
адамнан бөлектенген дүние және табиғат,
сондай-ақ сыртқы дүниемен салыстырылмаған
адамның іс-әрекеті, ішкі рухани өмірі,
әрқайсысы өз бетінше дүниетанымды құрай
алмайды. Дүниеге қатынасы арқылы адам
өзінің тағдыры мен өмірлік позициясын,
сүйіспеншілігі мен сенімі туралы белгілі
бір көзқарастар аумағын кеңейтеді. Адам
мен дүние арақатынастары бір-бірімен
жаңа байланыста қаралған сайын, сыртқы
материалдық әлем және ішкі рухани дүние
туралы түсініктер тиянақталынады.
Осыдан келіп дүниеге көзқараста,
біріншіден, әлем, табиғат және қоғам
туралы, олардың бірлігі туралы, екіншіден,
адам және оның дүниедегі орны туралы,
үшіншіден, болмыс пен болашақтың мән-жайы
туралы көңілге қонымды түсініктер қалыптаса
бастайды.
Дүниетанымның тұтастығын құрастыратын
негіз – білім. Білім адамның
көкірегіне қоныс теуіп, санасына ұялап,
оның өмір тәжірибесінің елегінен өтіп
барып, сенімге айналады. Сенім дегеніміз
– дүниеге көзқарастың түп қазығы, бағыттаушысы,
адамның өз позициясына, тоқыған ойына,
істеген ісіне, ұмтылған мұрат-мақсатына
деген беріктігі. Сенімі берік адамның
көзқарасы, дүниетанымы нақты, ісі қонымды,
бағыты қашан да айқын.
Дүниеге көзқарастың қалыптасуы
табиғи, әлеуметтік және нақты
мәдени ортаға тәуелді. Дүниеге
көзқарасты ғылыми және ғылыми
емес, қарапайым деп бөлуге болады.
Сөйтіп, қарапайым дүниетанымда
мифологиялық, діни және ғылыми
көзқарастар, материалистік және
идеалистік ағымдар араласып
жатады.
Ал тарихи тұрғыдан алғанда
дүниеге көзқарастың мифологиялық,
діни, натурфилософиялық және философиялық
түрлері қалыптасты.
Ежелгі дәуір мәдениетінің
дүниетанымы – миф.
Миф – алғашқы қауым адамына
тән ойлаудың бірінші бөлінбеген
формасы. Мұнда поэзия мен ғылымның,
дін мен моральдың, рационалды
әсердің элементтері бар. Ежелгі
миф-аңыздар алғашқы адамдардың
тіршілігінің маңызды белгісіндей,
олардың рәміздік мазмұны арқылы адамзат
қоршаған ортаны және уақытты әрі игерді,
әрі түсінді. Ағылшын тарихшысы Э.Б.Тайлор
мифтердің мынадай түрлерін атап өтеді:
1. Философиялық немесе түсіндірмелік;
2. Нақтылы, бірақ бұрмаланған
деректерге сүйенген мифтер;
3. Тарихи және аңыздық тұлғалар
туралы мифтер;
4. Фантастикалық және метафоралық
мифтер;
5. Саяси-әлеуметтік және тұрмыстық
мифтер.
Мифологиялық дүниетанымның
кіндігі – кеңістік пен уақытты
адаммен жақындастыру талпынысы,
бағдары. Мифологиялық уақытта адам мен
табиғаттың арасында алшақтық жоқ болды.
Миф алғашқы адамдардың тіршілігінің
ажырамас бір бөлігі болып табылады. Миф
– адамның қауымдық санасының алғашқы
қалыптасуының көрінісі. Ол ешбір құбылыстың
түп негізін, шығу себебін ашпайды. Жазулы
ақпарат жоқ кезде миф оның қызметін атқарған,
адам мен дүниенің дәнекері болған. Сонымен,
мифологиялық кезеңде адам мен табиғаттың
арасындағы бірлік ерекше жоғары дәріптелді.
Егіншілік пен бақташылық, тіпті, қолөнердің
өзі ежелгі дәуір мәдениетінен табиғат
пен сырлас болуды талап етті. Скиф – сақ
өркениетіндегі «аң стилі», қытайдың инь,
ян бастамалары, Египет пен Шумердегі
өліп, қайта тірілген құдай туралы аңыздар
табиғат пен үйлесімдікке шақыратын рәміздер.
Түрік халықтарының мифологиясында
ғарыштың құрылымы былай бейнеленеді:
жеті қабат Жер бар, онда Көктөбе тұр, Көктөбеде
Көктерек өсіп тұр, ол Көккүмбезді тіреп
тұр. Бұл бейне киіз үйдің құрылымына да
ұқсас. Қазақтың әлем туралы түсінігінде
әсерлі бейненің бірі – алып бәйтерек.
Дүниежүзілік ағаш таңбасы өрлемдік қозғалысты,
Жер мен Аспанның тығыз байланысын білдіреді.
Осы биік бәйтеректен эпос батырлары аспан
денелеріне өрмелеп жете алатын болған.
Әлемдік ағаштың тағы бір атқаратын қызметі
оның жоғары және орта дүниемен байланыстыруында.
Тірілер әлемі өткен кезбен, аруақтармен
қатынасын үзбейді. Көктеректің тамырлары
жер астында орналасқан. Жасыл-желек өмірлік
ағаш күш-қуат пен нәрді төменгі дүниеден
алады.
Қазақтардың ата-тегі түріктердің
басты құдайы – Көк Тәңірі.
Оның рақымымен елді билеген
қағандар «Аспанда туған және Күнмен,
Аймен безендіріліген» деп аталған. Түрік
жазуларында көшпенділердің барлық жеңістері
Көк Тәңірімен байланыстырылған. Аспанды
және оның шырақтарын қадірлеу түрік өркениетіне
жататын барлық халықтардың дүниетанымының
маңызды белгісі. Мысалы, «Оғызнаме» эпосында
Оғыз қаған өз балаларының атын Көк, Күн,
Ай, Жұлдыз, Тау, Теңіз деп қойғаны мәлім.
Ертедегі қиял-ғажайып (сиқырлы)
ерекшелік ондағы фантастика
арқылы өріледі. Анығырақ айтқанда,
фантастика – қиял-ғажайып ертегілердің
жаны. Халық ертегілерінде фантастиканы
жасау үшін неше қилы тәсілдер қолданылған.
1) Сенім-нанымды оқиғаға айналдыру. Алғашқы
қоғам адамдарының ұғымынша табиғат дүниесіндегі
барлық заттардың рухы бар, сол рухтар
бейне адам баласы секілді ой-сезімге,
түйсікке ие. Міне, бұл біз ұдайы айтып
жүретін анимизмдік көзқарас болып саналады.
Қиял-ғажайып ертегілерде бұл көзқарас
айқын бейнеленген. Осы көзқарас бойынша
табиғат дүниесіндегі түрлі-түсті бар
заттар адамзаттық сезіммен құдіреттің
күшті қуаты арқылы жарық дүниеге шыққан.
Мысалы, ертегілердегі жердің жарылып
немесе бас кейіпкердің жер астына түсіп,
қатерден құтылуы, сиқырлы сулардың адам
баласцын әр қилы хайуанға айналдыруы,
жануарлардың адам баласына қамқорлық
жасауы, сол сияқты адамға серік болуы,
әруақтардың тірі адамдармен қарым-қатынас
жасауы, балгерлердің болжам айтуының
нақты өмірде іске асуы, адамды хайуанға
айналдыру секілді әрекеттердің бәрі
таңғажайып фантастика. Мұның бәрі ертедегі
адамдардың жерге, суға, тауға, ағашқа,
жануарларға және ата-бабалар рухына сыйынатын
көзқарастары. 2) Әсірелеу. Ертегілердегі
фантастиканы жасаудың тағы бір тәсілі
талдау жолы. Ертегілердің бір бөлігінде
табиғат дүниесіндегі белгілі бір зат,
тұрмыс бұйымдарын әсірелеп, олардың маңызы
мен жұмыстағы қызметі шектен асырыла
көтермеленді. Мысалы, қылыш – адамдардың
жыртқыш аңдармен, жауларымен арпалысуында
қолданатын өте маңызды құралы, басқа
қызметі де елеулі болған. Сондықтан қылыштың
жасалуы өзінің дәуірі тұрғысынан айтқанда
зор тапқырлық саналған. Сол үшін адамдар
қылышты ертегілер әлеміне енгізіп, оның
қызметін әсірелеу арқылы өздерінің бағытты
тұрмысқа жетуі жолындағы армандарын
қылыштың қасиеті арқылы жетуге болады
деп түсінген. Сандық – халықтың алтын
қазынасын, киім-кешегін, т.б. да бағалы
заттарын сақтауға пайдаланатын мүлкі.
Сондықтан сандық ертегілерде кедейлерге
тауар шығарып беретін игі қасиетке ие
етілген.
Кейін Құдай адамдарға кітап
(Құран, Библия) «сыйлаған» соң,
мифологиялық дүниетанымды дін
мен философия ығыстырды.
Діни негіздегі дүние көзқарасы
мифологиялық сананың табиғи жалғасы.
Діни дүниетаным табиғаттан тыс, құдіретті
күшке адамның мүлтіксіз бағынуын уағыздайды.
Адам санасында табиғи құбылыстардың
бұрмаланған бейнесін туғызады, оны табиғатты
өзгерту мүмкіндігінен шеттеуге бейімдейді.
Дін объективтік шындықты адам басында
бұрмалап, фантастикалық түрде бейнелейді.
Діни қағидаларға қарағанда дүниеде қандай
бір құбылыс болмасын оның тікелей тірегі,
қозғаушысы өмірден тыс тұрған және оны
жаратушысы күш (құдірет) екені. Ең бірінші
діндер политеистік болған, діндердің
ең жоғары сатысы таптық қоғамдарда пайда
болып, содан бері келе жатқан монотеистік
сенім. Үш ірі дүниежүзілік дін бар: буддизм,
христиан, ислам діндері. Діннің пайда
болуы ертедегі қауымдық адамдардың дүниетаным
қабілеттерінің өте төмен болып, табиғат
құбылыстарының сырын түсіне алмай, түрлі
жағдайлардың себептерін рухани күш-құдіретке
балағанын көрсетеді.